Het gebied waar de wandeling van april naar toe gaat is inderdaad een Nationaal Park. Dat wil zeggen dat het helemaal beschermd is en er geen grote veranderingen mogen plaats vinden. Dus er mogen bijvoorbeeld geen vinex-wijken gebouwd worden. Wel een grote geruststelling lijkt me.
Dit is wel een van de meest afwisselende duingebieden in ons land. Dat komt omdat ze ontstaan zijn uit diverse oude landgoederen. Maar hoe dichter je bij zee komt hoe meer “normaal” duingebied het wordt.
Daarom is het terrein meer landinwaards eigenlijk het interessantste. Het ene moment loop je temidden van eeuwenoude eiken en om de bocht staan opeens mooie oude Abelen. Je herkent ze vast wel, met dat zilvergrijze blad. Als het bijvoorbeeld waait ritselen ze dat het een lieve lust is. In het verleden zijn ook hele stukken beplant met een dennensoort, de grove den die goed tegen de zeelucht kon. Het hout werd gebruikt voor allerlei doeleinden. Tegenwoordig begint men delen van deze dennen bossen weer om te hakken om het zand te laten stuiven.
Heel voorzichtig kunnen we in april wel enkele vroege vogels horen, die uit zuidelijker gebieden terug zijn gekomen. Zoals de Tjiftjaf, een vogeltje dat zijn eigen naam roept. En natuurlijk allerlei mezensoorten, die lijken niet te zijn weggeweest.
Ook op de grond kunnen we al van alles aantreffen. Vaak plantjes die eigenlijk niet in de duinen thuishoren, maar via aanplant uit de tuinen van de landgoederen zijn gaan dwalen. Bosanemoontjes en wilde hyacinthen kleuren de bodem al snel in mooie paarse en blauwe velden. Maar waarschijnlijk is het nu te lang koud geweest en zijn we iets te vroeg.
Onlangs zijn in het gebied, het Kraansvlak, ten zuiden van de Zeeweg van Overveen naar Zandvoort, drie Wisenten los gelaten. Samen met drie anderen die daar al enkele jaren geleden zijn gekomen zullen zij zorgdragen voor de begroeiing. Het zijn zgn. grote grazers die er voor zorgen dat het gebied niet compleet bebost raakt.
Veel plezier met de wandelingen op zondag en zaterdag.